Artykuły

Gładź służy do wyrównywania ścian i sufitów po tynkowaniu. Dzięki niej powierzchnie jest idealnie gładka, bez rys, pęknięć czy nierówności – oczywiście pod warunkiem, że została profesjonalnie przygotowana. Tradycyjnie gładź szlifuje się na sucho, jednak praca ta generuje duże ilości pyłu, który osiada tak naprawdę wszędzie, a ponadto jego wdychanie może być szkodliwe dla zdrowia. Aby uniknąć tych problemów, coraz częściej stosuje się szlifowanie gładzi na mokro. I chociaż na pierwszy rzut oka technika ta może wydawać się bardziej pracochłonna, to – zresztą jak łatwo się domyślić – znacznie ogranicza pylenie, zwiększa precyzję i pozwala na delikatne wygładzenie trudnych fragmentów ściany.  

Czy każdą gładź można szlifować na mokro?

Na etapie wykańczania ścian znaczenie ma wybór odpowiedniego rodzaju gładzi, jednak nie każdy dostępny na rynku produkt nadaje się do tej techniki. Producenci zwykle określają je jako gładź do szlifowania na mokro lub gładź bezpyłowa. W przypadku szlifowania na mokro stosuje się materiały o specyficznych właściwościach, które odróżniają je od standardowych produktów. Sekret ich skuteczności tkwi w starannie opracowanej formule – zawierają one gips syntetyczny stanowiący bazę, minerały poprawiające strukturę oraz modyfikatory chemiczne wpływające na tempo schnięcia i przyczepność. Dzięki takiej kompozycji gładź zachowuje odpowiednią plastyczność przez dłuższy czas, co pozwala uniknąć pośpiechu podczas prac i uzyskać idealnie równą powierzchnię.

Gładź do szlifowania na mokro wyróżnia się również podwyższoną odpornością na odspajanie oraz bardzo dobrą przyczepnością do różnorodnych podłoży – od tradycyjnych tynków cementowo-wapiennych po nowoczesne płyty gipsowo-kartonowe. Właściwości te sprawiają, że proces wygładzania staje się bardziej przewidywalny, a efekt zdecydowanie bardziej estetyczny i trwały. Warto podkreślić, że wybór wysokiej jakości gładzi nie jest tylko kwestią komfortu pracy wykonawcy, ale także inwestycją w długowieczność całej powłoki.

Pamiętaj! Źle dobrana lub niskiej jakości gładź może prowadzić do powstawania rys, łuszczenia się powierzchni czy trudności w uzyskaniu gładkiej faktury. 

Niezbędne narzędzia do szlifowania gładzi na mokro

Przygotowanie ścian do perfekcyjnego wykończenia wymaga nie tylko wprawy, ale i odpowiedniego zaplecza narzędziowego. W przypadku szlifowania gładzi na mokro znaczenie ma właściwy dobór akcesoriów, które usprawnią pracę i poprawią jej rezultat. Jednym z podstawowych elementów jest paca z ergonomicznym uchwytem, pozwalająca na komfortowe obrabianie większych fragmentów powierzchni. Do niej mocuje się element ścierny – może to być papier ścierny o ziarnistości od 80 do 150 lub specjalna siatka.

Wybór zależy w dużej mierze od charakteru wykonywanych prac oraz przyzwyczajeń osoby szlifującej. Papier uchodzi za rozwiązanie budżetowe, dostępne w szerokim zakresie ziarnistości, natomiast siatka wyróżnia się dłuższą żywotnością i mniejszą podatnością na zapychanie podczas pracy.

Tam, gdzie precyzja ma kluczowe znaczenie – w narożnikach, przy krawędziach czy w zagłębieniach – doskonale sprawdza się gąbka ścierna. Jej miękka struktura pozwala dopasować się do nieregularnych kształtów i uzyskać gładkość nawet w najbardziej kłopotliwych miejscach. Podczas szlifowania gładzi na mokro istotną rolę odgrywa także woda – zarówno do nawilżania powierzchni, jak i do płukania narzędzi podczas pracy. Dlatego niezbędne jest wiadro z czystą wodą i zwykła gąbka, dzięki której można łatwo kontrolować wilgotność szlifowanej warstwy. 

Szlifowania gładzi na mokro możemy przeprowadzić również za pomocą tzw. żyrafy, czyli szlifierki przegubowej z wysokim wysięgnikiem, o ile jest wyposażona w odpowiednie nakładki przeznaczone do pracy w trybie mokrym.

Szlifowanie na mokro w odpowiednich warunkach

Szlifowanie gładzi na mokro powinno być wykonywane w stabilnych warunkach temperaturowo-wilgotnościowych. Optymalna temperatura to 18-22^oC. W niższych temperaturach gładź może twardnieć wolniej, a w wyższych zbyt szybko wysychać, utrudniając równomierne wygładzanie. Natomiast idealna wilgotność powietrza to 40-60%. Zbyt niska wilgotność przyspiesza wysychanie masy, co może prowadzić do pęknięć, natomiast nadmierna utrudnia pracę i powoduje powstawanie smug. Pomieszczenie powinno być lekko przewietrzone, ale bez przeciągów, aby nie zaburzać procesu schnięcia.

Rada! Podstawą efektywnego szlifowania gładzi na mokro jest oświetlenie, dlatego też prace najlepiej zaplanować, gdy za oknem jest jasno, aby maksymalnie wykorzystać naturalne światło dzienne. 

Szlifowanie gładzi na mokro – krok po kroku

Zanim rozpoczniemy szlifowanie na mokro, zadbajmy o odpowiednie przygotowanie ściany. Powierzchnia musi być całkowicie sucha po nałożeniu gładzi, co w zależności od rodzaju gładzi i warunków w pomieszczeniu może potrwać od jednej do dwóch dób. Nie próbujmy przyspieszać tego etapu – zbyt wczesne rozpoczęcie obróbki na wilgotnej warstwie może spowodować poważne uszkodzenia. Kolejnym krokiem jest dokładne oczyszczenie ścian z pyłu, luźnych elementów i większych zabrudzeń. Im lepiej przygotowana podłoże, tym bardziej równomierny i trwały efekt.

Kolejnym krokiem jest oczyszczenie ścian z pyłu i luźnych elementów. Gdy powierzchnia jest już gotowa, lekko zwilżamy ją wodą – spryskanie cienką mgiełką wystarczy, aby związać pył i ułatwić szlifowanie. Nie doprowadzajmy jednak do nadmiernego nasiąknięcia, ponieważ zbyt duża ilość wody osłabi strukturę gładzi. Szlifowanie gładzi na mokro wykonujemy spokojnymi, kolistymi ruchami, utrzymując stały nacisk – zbyt intensywne dociskanie może rysować ścianę, natomiast zbyt delikatne jedynie wydłuży cały proces. Pracujmy systematycznie, kierując się w jednym, ustalonym kierunku, aby uniknąć smug i nierównych przejść. Co pewien czas przetrzyjmy fragment ściany wilgotną gąbką i oceńmy postępy – w ten sposób szybko wyłapiemy miejsca wymagające dodatkowej obróbki.

Bardzo ważnym elementem jest stopniowa zmiana papieru ściernego – początkowo użyjmy grubszej granulacji, a następnie przechodźmy na coraz drobniejsze, aby uzyskać idealnie gładką strukturę. Ta metoda działa podobnie jak przy obróbce drewna – najpierw zdzierasz nierówności, a na końcu nadajesz powierzchni jedwabistą gładkość. Po zakończeniu prac starannie usuńmy wszelkie pozostałości pyłu i ponownie skontrolujmy ściany przy dobrym świetle. Jeśli nie widać żadnych uchybień, możemy przejść do dalszych etapów wykończeniowych, takich jak malowanie czy tapetowanie.